Jammer, geen regen

Op veler verzoek zullen we het dit keer niet over het mooie weer hier hebben. Ik zal geen woord wijden aan de blauwe lucht, de warme zon (gisteren 30 graden) en onze bruine kleur. Echt geen woord, ik wil het wel hebben over regen, al behoort dat ook tot de afdeling: het weer.
Op Gran Canaria zijn 53 stuwmeren die al de regen die er valt moeten opvangen om het eiland van water te voorzien. Op dit moment staan de meeste stuwmeren droog, er is in feite nog maar voor 1 jaar water, wordt gezegd. Dat betekent, dat, als wij hier nog een jaar zouden blijven, we het risico lopen ons niet meer te kunnen douchen en dat zou toch wel erg erg zijn niet waar. Wij en de meeste Canaries hier hopen dat het binnenkort eens hevig zal gaan regenen, al ziet het er niet echt naar uit.
Ondanks dat wij pas 1 les Spaans hebben gehad, maar wij wel onderling bijna elke dag oefenen, is het ons, eigenlijk domme Sjaak toch al gelukt een Spanjaard aan het lachen te krijgen, al snapten we eerst niet waarom hij lachte.
Afgelopen zondag maakten we een uitstapje naar San Augustin, een dorpje niet ver van Playa del Ingles. Wandelend over een wandelweg (hobbelig en versleten, waardoor het begrip crisis hier echt duidelijk werd) besloten bij Hotel Beach Club koffie te nemen met iets erbij. Alleen Lisette kreeg haar stukje vlaai, Sjaak niet. Ja, wie in deze crisis geld wil verdienen moet natuurlijk wel wakker blijven. Maar goed dit was de grap niet, nog niet. Nadat we onze koffie en het ene stukje vlaai verwerkt hadden besloten we te betalen. Sjaak riep de ober en zei: puedo pagar por favor (uitgesproken als : poe-edo pagar por fawor). De ober begon hartelijk te lachen, zei nog iets in het Spaans en vertrok. Later begrepen we pas waarom hij lachte, Sjaak had natuurlijk moeten zeggen: quiero pagar (uitgesproken als: kjero pagar). We hopen dat jullie er ook de humor van inzien.
Jullie zien en lezen: het Spaans gaat ons ‘gemakkelijk’ af.
Tot de volgende keer

Saludo
Lisette en Sjaak